Judas Iscariot
In het Museum voor Religieuze Kunst, 2010, heb ik vijf videowerken tentoongesteld in één grote ruimte. In de gehele ruimte was eigen gecomponeerde muziek te horen. Ook ontving iedere bezoeker een pamflet. Het werk verbeeldt de verwarring die de aardse Judas ervaart als hij in aanraking komt met Jezus.
Bij binnenkomst werd de toeschouwer verblind door het licht van de projector en tegelijkertijd viel zijn schaduw op de wolkenhemel die achter hem werd geprojecteerd op de wand. In dit licht leek de schaduw van de bezoeker immens groot. De bezoeker stapte daarna automatisch uit het licht, in het donker. In een doorlopende loop van drie minuten lichten de zeven zonnen in het videowerk langzaam op en breken door de wolken heen.
In het tweede videowerk heb ik al fietsend de berm gefilmd. Dit materiaal heb ik extreem vertraagd en 90 graden gekanteld. Hierdoor krijgt het beeld een opwaartse beweging. De aardse berm transformeert zich naar abstracte, onduidbare vormen.
Tegenover de muurvullende projecties hangen twee kleine tv-schermen met aardse personen. Eén van deze videowerken toont een scène uit de film Jesus Christ Superstar waar we een verwarde Judas zien. Ik heb met mijn camera vanaf mijn monitor de bewegingen van zijn hoofd gevolgd. In een close up heb ik zijn uitdrukkingen vastgelegd en in een loop gezet. In de originele scène bevindt Judas zich op een open steiger, maar door de close up verworden de steigerpalen tot tralies. Judas lijkt daardoor in een blijvende staat van verwardheid; alsof hij gevangen zit. Judas zoekt, maar vindt niet.
Het tweede tv-scherm was naast het vorige videowerk geplaatst. Hier heb ik een stukje van de videoclip Sonne genomen van Rammstein. Dit beeld is gelijk gebleven aan het origineel. Deze scène uit Sonne krijgt een nieuwe context binnen mijn installatie over Judas. Het symbool van de appel staat voor de uitzetting van de mens uit het paradijs. Op de aarde blijft de mens, net als Judas, verward achter.
Mensen kregen bij binnenkomst van de expositie een pamflet aangereikt waar zowel teksten van Rammstein en Jesus Christ Superstar als van Björk, Nynke Laverman en de bijbel te lezen waren. Alle (song)teksten gaan over een persoonlijk verlangen naar een hemelse staat van zijn, maar zij raken verward tijdens hun zoektocht. Door citaten te nemen van bestaande, hedendaagse films en (pop)muziek wil ik laten zien dat de verwarring van Judas ook van deze tijd is.
