Mijn videowerk Park Pietá werd in november 2019 vertoond het museum MACRO en in een oude papierfabriek, beide in Rome. Op uitnodiging van curatoren Krien Clevis en Alice Smits (Zone2Source) deed ik hiervoor in 2018 en 2019 onderzoek in twee parken. Zowel het Parco Regionale dell’Appia Antica in Rome als het Amstelpark in Amsterdam zijn historische parken; de één eeuwenoud, de ander ontstaan vanuit de Floriade in 1972. Beide parken hebben een complexe verhouding tot het behoud van deze geschiedenis. Ik onderzocht hoe deze complexiteit zich vertaalt naar de dagelijkse handelingen van de zorgdragers van de parken.

In 2018 en 2019 heb ik meegelopen met onder andere een park ranger, archeoloog, educator en tuinman. De specifieke handelingen die zij verrichtten ben ik gaan vastleggen op camera: van het vasthouden van een afvalprikker, heggenschaar of megafoon, tot het uitschrijven van bonnen of rondrijden in een treintje. In de handelingen zag ik een parallel met de Pieta van Michelangelo. Wat me daarin opviel waren de handen van Maria; de één die Jezus stevig vastgrijpt; haar vingers diep in de huid gedrukt. De andere hand houdt ze open, los van Jezus, alsof ze hem aan ons lijkt te geven. Deze paradoxale houding zag ik terug in de handelingen van beide parken, waarbij men de geschiedenis stevig vast probeert houden, maar die ook langzaam uit hun vingers glipt.

In het videowerk Park Pietá worden de vertraagde beelden, die de dagelijkse handelingen minutieus vastleggen, bezongen door sopraan Charlotte Munnik. Vanaf 23 april 2020 is het werk te zien in Arti et Amicitiae in Amsterdam.

Het project is tot stand gekomen met dank aan Krien Clevis (curator), Alice Smits (curator), Josjah Kunkeler (camera), Bastiaan Bervoets (begeleiding), Zone2Source, Amstelpark en financiële bijdrages van Mondriaan Fonds, CBK Rotterdam en Stichting Stokroos.